Ik ben precies over de helft van mijn opname in het NAD. 7 weken van revalidatie zitten er op en de vooruitgang begint echt te komen nu...
Mijn programma bestaat nog steeds uit de dagelijkse bezoekjes om 08.40 uur van de longarts. Ik doe de rest van de dag aan fysiotherapie, fitness, zwem en wandel er flink wat op los. Wie had dat een paar maanden geleden nog kunnen denken?! Tijd voor feedback dus.
Sinds kort wordt deze feedback samen met alle behandelend artsen in het astmacentrum gehouden. Zo kom je dus op een regenachtige woensdagmiddag de vergaderzaal binnen waar alle bekende gezichten nu eens een keer bij elkaar zitten. Terwijl 12 paar ogen je vriendelijk maar aandachtig in stilte bestuderen en jij je aandacht richt op de wiegende takken voor het raam. Dan neemt de longarts met schrapende keel het woord. De behandeling vindt hoofdzakelijk onder teamleiding van de longarts plaats.. maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat de andere dimensies niet net zo belangrijk zijn.
Pfff... er valt een hoop af te strepen van mijn lijstje met behaalde doelen in Davos. Ze zijn erg tevreden met patiënt Foumani. Er begint eindelijk echt stabiliteit te komen in mijn longen. Door de schone lucht en prikkelarme omgeving. Mijn bijnieren hebben laten zien dat ze het kunnen doen. En mijn conditie gaat echt vooruit. Natuurlijk heb ik flink wat tegenslagen gehad tijdens revalidatie maar ook daar kom ik zeker bovenop.
Als alles meezit ben ik op 2 september klaar om in Nederland mijn leventje weer op te pakken. Mijn conditie zal nog wel een flinke boots nodig hebben alvorens het zover is.
Er ligt wel een klein gevaar op de loer. Sinds enkele weken heeft een vieze gemene bacterie terrein gewonnen hier in de kliniek. Menig patiënt is verplaatst naar de ziekenboeg. Geheel in stijl aan het infuus dan wel een amoxicillin-kuur. Deze gemene bacterie, die er in mijn fantasie giftig groen uitziet, spookt nu ook door mijn kamer. Het wordt nog even spannend of ik het een beetje snel van hem ga winnen. Er valt nog zoveel te bereiken voor mijn gezondheid en fitheid in deze weken dat ik niet kan wachten tot het bacteriemonster weer weg is!
Aan al jullie prachtige kaarten met de mooiste wensen en verhalen zal het in ieder geval niet liggen. Ze vullen de muur boven mijn bed. Op de dagen dat het eventjes minder gaat is het een feest om mijn postvak te openen. Dank jullie wel voor het opfleuren van de regenachtige dagen in Davos!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten