Het grote wachten in Davos is begonnen... nog een paar uurtjes en ik krijg voor het eerst bezoek! Jullie snappen het al, ik ben helemaal in mijn nopjes! Gelukkig is het mooi weer en kan ik over een paar uurtjes mijn lief op het zonnige balkon van mijn kamertje in het NAD verwelkomen.
Wat is het toch met wachten en tijd?! De laatste uurtjes en minuten lijken altijd het langst te duren. Qua tijd natuurlijk onmogelijk. In elk uur zitten immers 60 minuten en ze duren even lang. Maar ik elke minuut heb je tijdens het wachten misschien wel 40 gedachtes. De opleving, je enthousiasme en het verlangen zorgen ervoor dat elke minuut langzamer lijkt weg te tikken.
Terwijl ik zo zit te wachten heb ik alle tijd om na te denken over 'tijd'. We leven allemaal in een tijd waarin tijd een schaars goed lijkt te zijn geworden. Onze tijd is kostbaar. We vliegen en haasten ons de klok rond... even de tijd stilzetten denken we allemaal wel eens aan. Maar echt stilzetten kunnen we niet. We proberen de tijd te beheersen; toch glipt hij tussen onze vingers door. Stilstaan in de tijd. Voor mij zijn foto's maken een manier om de tijd en het moment te vangen. Heel even staat de tijd dan stil.. en dat heeft iets magisch. Kijk je terwijl de tijd doortikt naar die ene foto van dat ene moment, dan ben je daar en beleef je dat tijdsfragment opnieuw.
Soms denken we dat we de tijd hebben verloren omdat we door zijn gegaan zonder stil te staan. Ik denk dat het niet kan.. want hoe dan ook zijn we onderdeel van die tijd. De tijd en de jaren maken ons immers tot wie we zijn. Verloren tijd zou een leegte zijn. Ook al zijn we doorgedenderd zonder stil te staan dan nog is het de tijd die ons wijzer heeft gemaakt. Zolang we ons momenten herinneren is de tijd vervuld met toch een stukje wijsheid of geluk.
Gister stond de tijd even stil toen ik deze zin las:
Op een dag word je wakker en besef je dat er geen tijd meer is om te doen wat je altijd wilde doen. Doe het nu. (PAULO COELHO)
Wat zou je doen met alle tijd die er voor je ligt, alle tijd die door je vingers is geglipt en alle tijd daar tussenin? Deze zin lijkt mij een pleidooi voor tijdsbesef in het hier en nu. Tijdsbesef draagt met zich mee dat we intens genieten van de tijd die we hebben. Niet laten liggen voor morgen, maar nu.
Dat zal ik in mijn achterhoofd houden bij mooie plannen die ik maak voor na het revalideren. Nu, om de tijd niet te laten vervagen in Davos vooral genieten. Genieten van alle dierbare momenten die de tijd mij schenkt samen met mijn lieve bezoek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten