Vandaag een mijlpaal... 100 dagen in Davos. Dan sta je op, schuif je in het donker het gordijn opzij en je ziet SNEEUW! Het heeft flink gesneeuwd hier in de Alpen. Alle bergtoppen waar tot gister de bomen een groen kleurenpalet maakten waren nu wit. Niet wollig wit maar een heel dun laagje, alsof er met poedersuiker gestrooid was. Als het kon zou je even met je vingertopje er langs gaan om er stiekem van te snoepen.
Het is hier sowieso geen zomer meer. De koeienbellen van de koeien die deze week naar het dal worden gehaald rinkelen al de hele dag onophoudelijk. Ik zou willen dat ik het Almhof-geluidje even uit kon zetten. Maar het heeft ook zo z'n charme denk ik maar voor deze laatste week in het NAD.
De laatste week van mijn revalidatie-avontuur in de Zwitserse Alpen. Over vijf dagen is het zover en mag ik naar mijn heerlijke mooie Amsterdam!
Vandaag daarom voor het laatst longfunctie onderzoek en NO-meting. De resultaten? Verbluffend! Ik heb een longfunctie geblazen van 98% en een NO van 13. Beide getallen laten zien dat het in de longen rustig en schoon is. Een fantastisch resultaat wat ik in Nederland al jaren niet heb gehaald. Dit zou een gezond persoon ook geblazen hebben.
Voor de longen is het hier in Davos echt goed geweest. De lucht, de rust en het veelzijdige programma van de kliniek hebben me heel veel gebracht. Helaas ga ik hier niet zo fit weg als gehoopt. Met een flinke dosis hydrocortisone achter de kiezen wordt ik zondag op het vliegtuig gezet. Door alle problemen van mijn bijnieren die aan het licht zijn gekomen heb ik de laatste weken alle activiteiten moeten missen en is mijn conditie niet verder opgebouwd. Toch ben ik dankbaar en gelukkig omdat nu duidelijk is wat er mis is en waar aan gewerkt kan worden in Nederland.
Volgende week staat nu al in het teken van ziekenhuisbezoeken... maar ik heb er zin in en ben vol hoop. Want nu het gelukt is om de longen goed te krijgen, na al die jaren, moet het met de rest ook gaan lukken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten