Het is al dagen grijs in Davos. Zo grijs dat de bergen niet meer te zien zijn als je naar buiten kijkt. Koud, grijs en motregen... Als je hier vandaag zou aankomen zou je je niet kunnen voorstellen dat ons uitzicht in de kliniek uit bergtoppen bestaat!
Ondanks het weer heb ik geen tijd gehad eerder aan deze blog te zitten. Het drukke rooster gaat gewoon door. Weer of onweer. Fit of niet fit. Ik heb heel hard mijn best gedaan om alles wat op mijn programma staat te volgen. Het doel is immers met een topconditie weer terug te keren, zonder prednison of een andere zware stootkuur. Het ging me deze week alleen niet makkelijk af. Ik liep op mijn tenen om het vol te houden. Tjaaa, en dan mis je ook nog eens Amsterdam.
Jullie voelen het al: vandaag is het niet alleen buiten bewolkt maar ik ben ook even een grijs wolkje.
Helaas valt het op dit moment een beetje tegen met de bovenstaande doelen. Het is tijdelijk. Mijn doelen zijn haalbaar, dat is zeker! Maar de bodem waar ik op sta na al die jaren van ziek zijn is heel dun. Alsof je elk moment door het ijs kunt zakken. Stabiliteit in mijn longen daar draait het om. Zonder stabiliteit geen conditie en geen verbeterd immuunsysteem. Een paar blogs terug schreef ik al over het groene gemene bacterie beestje waar de hele afdeling onder te lijden heeft gehad. Het is ook heel gewoon om even verkouden te zijn. Je zult alleen versteld staan wat een impact dat heeft op je herstel tijdens revalidatie.
Deze week heb ik wat dat betreft echt even een paar stappen terug gedaan. Adequaat ben ik aan de pillen en longmedicatie gezet. Nu de stootkuur bijna achter de rug is voel ik het pas. Het pad van herstel zit weer eens vol hobbels en bobbels... maar uiteindelijk komt het allemaal goed. Nog drie weken te gaan dus genoeg tijd om nog fitter te worden.
In deze week vol grijze wolken bleek de postbode mijn zonnetje in de kliniek!!! :D
Maar liefst drie pakketjes uit drie windstreken. Gevuld met lieve kaarten, chips (!), hele foute pyjama's en nog meer gekkigheid. Dit alles tot grote hilariteit van medepatiënten.. ik krijg namelijk nu nog een kleur als ze over mijn kersverse met roze hartjes geborduurde pyjama's uit LA beginnen. #Soms is het hier net een studentenhuis.
Vanaf maandag als de medicatie afneemt mag ik weer vol aan mijn conditie werken. Ik wil heel graag de Davoser See rond. Dat is zo'n 4,8 km met een prachtig uitzicht. Ik beloof jullie een hoop foto's. Maar voor nu moest ik kwijt dat het deze week best grijs & grauw was hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten