De koffers zijn gepakt.. twee stuks want er mag maar liefst 40 kilo mee! Ja, daar hoor je mij natuurlijk niet over klagen. Toch voelt zo'n reis absoluut niet alsof je op vakantie gaat. Werkelijk alles wat normaal gesproken tot de 'vakantie-voorpret' behoort, is je hier uit handen genomen. Als patient natuurlijk een geruststelling en ook wel weer een opgave om het uit handen te geven. Maar je gaat natuurlijk met de droom en het doel om op te knappen.
Er zijn begeleiders van het transferteam die je op Schiphol ophalen. Samen met een longverpleegkundige begeleiden ze je gedurende de reis. Aangezien het bij mij helemaal last-minute is gegaan heb ik geen idee wanneer de vlucht gaat etc. Leuk nieuws is dat er een leeftijdsgenootje eveneens voor opname meereist. De beleving van het patient zijn wordt pas compleet met de befame golfkarretjes die bij de douane op ons staan te wachten :) Een foto van dit onderdeel kan natuurlijk niet uit blijven!
Alvorens morgen de reis begint eerst genieten van mams Perzische kookkunsten hetgeen ik daar op de hoge berg zeker zal gaan missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten